"Karım bana 10 yıl boyunca tecavüz etti!"

Arkadaşlarım hiç şüphelendi mi bilmiyorum. Dışarıdan her şey çok güzel görünüyordu. Gülen suratlar, arkadaşlar, bol para, mutluluk ve güven... Birlikte dünyayı gezdik. Seyahat ederken ondan korkmam için bir neden yoktu: Herkesin önünde bana zarar veremezdi, ama baş başa kalmaktan kaçınıyordum. Eski karımın aslında bana 10 yıl boyunca tecavüz ettiğinin yeni farkına vardım. Ira benim ilk kadınımdı. Yirmili yaşlarımızın başlarında tanıştık, bana çıkma teklifi eden oydu. (...) Annem de benden utanıyordu, görünüşümden utanıyordu. Özgüvenim çok düşüktü. İlk cinsel ilişki deneyimimi Ira ile yaşadım. Ben istemiştim. Ama çok da normal değildi, ağrılı ve saldırgandı. İlk cinsel ilişkimiz yaklaşık beş saat sürdü ve sonunda her yerim ağrıyordu. "Seksin keyifli olması gerekir ama bana hiçbir zaman zevk vermiyordu. Deneyimim yoktu ve böyle olması gerektiğini düşünmeye başlamıştım, dolayısıyla rıza gösteriyordum. Ama sonra "Hayır" demeye başladım, itiraz ettim. Ama bu onu durdurmadı. İlişki tecavüze dönmeye başlamıştı. Kapana kısılma hissiUzun bir iş seyahatine çıkmam gerekti. Ira'yı kaybetmekten korkuyordum. Ben de benimle gelmesini istedim. Başta evlenme teklifi de ettim. Teklifimi reddetti ama yine de benimle gelmeyi kabul etti. Her şey böyle başladı. Çok çalışıyordum, dinlenmek istiyordum. Ama sürekli seks yapmak istiyordu.İlkinde kabul ettim, ikincisinde de... Bana "İstiyorum, ihtiyacım var, sen de yapmak zorundasın, uzun zamandır bunu bekliyordum" diyordu. Ben de "Hayır istemiyorum, dinlenmek istiyorum, yorgunum" diyordum. Bunun üstüne bana vurmaya başlıyordu, yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Tırnaklarıyla kanayana kadar derimi çiziyordu, yumruk atıyordu. Yüzümde hiç yara izi bırakmıyordu ama göğsüme, sırtıma, ellerime vuruyordu. Ona karşı koymuyordum çünkü bir kadını dövmek, kadına karşı saldırgan olmak çok yanlış. Benim ailem beni böyle yetiştirdi. Küçük, zayıf hissediyordum. Kaçamıyordum. Sürekli istediğini elde ediyordu.Sonunda idrar yolu enfeksiyonu kaptım, ateşim çıktı. Ama bunlar da Ira'yı durdurmadı. Ne isterse yapmak zorunda kalıyordum. 'Ayrılmak istedim sonunda yıldım'Dönünce ailemin yanına taşındım. Ira'yla iletişim kurmayacak onunla daha az yaşayacaktım. Ama kurtulma teşebbüslerim yıllar sürdü. (...) Beni arıyor, her şeyin düzeleceğini söylüyordu. Ben de her defasında ona geri dönüyordum. Yalnız kalmaktan çok korkuyordum. Başlarda ondan ayrılmak için birçok girişimde bulundum, daha sonra bu girişimlerin azaldı, yıldım. Evlenmemiz konusunda ısrar etti sonunda evlendik, üstelik o zamanlar istemiyordum bile. (...) Bensiz hiçbir yere gidemiyordu, her zaman onu eğlendirmek zorunda olan bir oyuncak gibiydim. Her sabah saat 9-10 gibi onun uyanmasını beklemem gerekiyordu yoksa uykusunu bölmemden şikayet ediyordu. Sonunda farklı odalarda yatmamız gerektiğine karar verdi, benim odamın kilidi yoktu. Hiçbir zaman yalnız kalamıyordum. 'Yanlış bir şey' yaptığımda bana bağırıyor, vuruyordu. Bu birkaç günde bir yaşanır olmuştu. Ne olsa beni suçluyordu. Sürekli nasıl bir erkeğe ihtiyaç duyduğunu anlatıyordu, istediği erkek tipinin ne yapması gerektiğini, nasıl yapması gerektiğini söylüyordu. Artık gücüm kalmamıştı ve sırf sinirlenmesin diye ne isterse yapmaya başlamıştım. Bir gün aşağı inip arabada ağladığımı hatırlıyorum. Yanımdan geçip fark etmişti. Eve döndüğümde bana çok üzüldüğünü, kendisini durduramadığını söyledi. Ertesi gün her şey baştan başlıyordu. Ne yaparsam yapayım, kendimi ne kadar kötü hissedersem hissedeyim hiçbir şey değişmiyordu. Önce küçük şeyleri reddetmeye başladım. Ama sessiz kalmak yerine "Hayır" diyebilmek benim için önemliydi. Sonunda bir aile terapisti buldum, bana destek oldu. Terapiler boyunca Ira ile konuşma fırsatımız oldu. Ve boşandık...