Masterchef Türkiye'de duygusal anlar! Yarışmacının acı dolu hayat hikayesi şaşırttı! Gözyaşlarına hakim olamadı

Ekranların sevilen yarışma programı Masterchef Türkiye'nin 2024 yeni sezonu başladı. Danilo Zanna, Somer Sivrioğlu ve Mehmet Yalçınkaya'nın jüri üyeliğini üstlendiği MasterChef Türkiye'de yarışmacı seçmeleri ise tam gaz devam ediyor. Yarışmaya İstanbul'dan katılan 21 yaşındaki Arzu Çoban'ın hayat hikayesi herkesi hüzünlendirdi. GENÇ YARIŞMACININ HİKAYESİ HERKESİ DERİNDEN ETKİLEDİArzu Çoban, 12 yaşında yaşadığı zorlukları şeflerle paylaştı. Arzu'nun hikayesi herkesi derinden etkiledi. 8 aydır sektörde olduğunu belirten Arzu, 12 yaşında annesinin rahatsızlığından dolayı yemek yapmaya başladığını ve kardeşlerine bakmak zorunda olduğunu anlattı. Ailesiyle gittikleri yaylada hortuma kapıldıklarını söyleyen Arzu Çoban, şu ifadelere yer verdi: "ANNEMİN RAHATSIZLIĞINDAN DOLAYI 12 YAŞINDAN BERİ YEMEK YAPIYORUM""12 yaşımdan beri evde yemekleri annemin rahatsızlığından dolayı ben yaparım. Annem bir kaza sonucunda 8 ay yoğun bakımda kaldı. Severek başladığım bir şey değildi, zorunda olduğum için başladım aslında. Sonradan sevdim. Bir kardeşim 7,5 aylık, diğeri 1,5 yıllık, ablam vardı ama ablamda annelik içgüdüsü diye bir şey yoktu. O da 14 yaşında falandı, o da çok küçüktü ama en azından benim gibi o da düşünebilirdi. Çünkü çok zor şeyler yaşadık biz. Annemin o kazasından sonra dedem ve nenem Van'da trafik kazasında hayatını kaybettiler." "HORTUM HEPİMİZİ YUTTU""O zaman biz hayatımızda ilk defa yaylaya gitmiştik. Babama herkes yaylaya gidiyor, biz köyde kalıyoruz diye şikayet ederek gitmeye ikna etmiştik. O zaman okulumuz köyde olduğu için mecbur köydeyiz. Ondan sonra yaylaya gidince hortum geldi. Hortum hepimizi yuttu. Küçük kardeşimi rüzgar götürmüş bir kayaya fırlatmış. Annem de çadırdaydı. Rüzgarın çadırı götürüp, anneme zarar verdiğini düşündük. Dışarıdan bir ses geliyordu, hava da biraz bozuktu ama hiç hortum görmediğimizden böyle bir şeyin olabileceğini tahmin edememiştik. Ondan sonra annemin gözlerini kapatmaya falan çalışıyorlardı ama annem ölmemişti. Dalağından tutarak kendine geldi. Annemin yaşadığını biliyordum. Bir insanın en çaresiz anı gerçekten babasının hüngür hüngür ağlarken görmektir." "YOKLUK ÇOK ZOR""Hayvanlarımız vardı ama annemin hastane masraflarından dolayı hepsini satmak zorunda kaldık. Elimizde avucumuzda bir şey kalmadı. Babam annemin kazasından sonra kendi anne ve babasını kaybedince 1 ay içinde 20 yıl yaşlandı. Annem evde yokken bazı akrabalarımız eve gelip onun eşyalarına el koydu. Evde tarak bulamayınca abim benim saçlarımı çatalla tarardı. O kadar zor bir durumdaydık. Babam tek başına 6 çocuğa yetişmeye çalışıyordu. Yokluk çok zor. Annemin hayatta kalması bir mucizeydi. 7 aylık kardeşim süt istediği için ben olmayan mememle onu emzirmeye çalıştım."