O gün Fenerbahçeli Alex'in çatısına inen helikopterden dün kim çıktı?

Tam tarihi ile 7 Nisan 2018 günü…

O gün, bir helikopter, Brezilya’nın Curitiba şehrindeki bir binanın terasına indi.

Helikopterden 73 yaşında bir adam indirildi…

Burası Curitiba Federal Polis Teşkilatı'nın genel merkez binasının çatısıydı.

Yani Fenerbahçeli Alex de Souza’nın yaşadığı şehirin bir anlamda güvenlik çatısı…

Beyaz sakallı adam, ağır bir suçlu gibi, güvenlik görevlilerinin arasında, doğruca şehrin hapishanesine götürüldü ve bir hücreye kondu.

12 yıl bir aylık cezasını işte bu hücrede çekecekti.

POPÜLİST LİDER ONU MAHKUM EDEN HAKİMİ ADALET BAKANI YAPTI

Bu adamın adı Luiz Inacio Lula da Silva idi.

Ancak Brezilya ve bütün dünya onu “Lula” ismiyle tanıyordu.

Brezilya’nın 2003’den 2011’e kadarki Cumhurbaşkanı'ydı.

Bu yıllar Brezilya ekonomisinin yükseldiği yıllardı.

Solcu bir eski sendika yöneticisi olarak bu parlak yıllarda Brezilya’yı o yönetmişti.

Altı ay sonra seçimler vardı ve hakkında bir yolsuzluk iddiasıyla yargılanıp 12 yıl hapise mahkûm edilmişti.

O yıl, Ekim ayında seçimler yapılmış ve Brezilya tarihinin en popülist başkanı Jair Bolsonaro başkan seçilmişti.

Seçilir seçilmez yaptığı ilk iş de, onu mahkûm eden hakim Sergio Moro’yu da Adalet Bakanı yapmak olmuştu.

Her popülist liderin otoriterleşmesinde ilk adım, adaleti kendi intikam duyguları ve rakiplerini yoketmek için kullanmak oluyor.

Brezilya’da da kural değişmedi.

580 GÜN KALDIĞI HÜCREDEN DÜN CUMHURBAŞKANI OLARAK ÇIKTI

Lula, o hücrede 580 gün geçirdi.

Ancak bu süre sonunda Anayasa Mahkemesi, yolsuzluk iddialarının iftira olduğunu kabul ederek, hakkındaki kararı geçersiz kıldı.

Bundan dört yıl önce, Alex’in şehrinde bir cezaevi avlusuna, adi bir suçlu gibi helikopterle nakledilen Lula, dün Brezilya’nın yeni cumhurbaşkanı seçildi.

SEÇİLMİŞ DİKTATÖRLÜĞE GİDİŞİN İLK ADIMLARI

Bolsonaro son yılların moda deyişi ile “seçilmiş bir diktatördü…”

İktidara geldiği günden itibaren muhalif medyayı yok etmek, demokratik kurumları etkisiz hale getirmek, yönetimde akraba kayırıcılığı ve keyfi davranışları geçerli hale getirmek için elinden geleni yaptı.

2000’li yılların ilk 10 yılında büyük bir ekonomik gelişme gösteren Brezilya, onun döneminde ekonomik krize girdi.

Enflasyon aldı başını gitti.

Covid’i küçümsedi ve Brezilya’da 700 bin insan onun ihmalkarlığı ve vurdumduymazlığının kurbanı oldu.

Ama en önemlisi Brezilya’yı ortasından bölünmüş; bir tarafı ötekinden nefret eden bir ülke haline getirdi.

SON 34 YILDA İKİNCİ DEFA SEÇİLEMEYEN TEK ADAY

Sonuçta dün seçimi kaybetti…

Bütün popülist liderlerin kulağına küpe olması gereken bir ayrıntı da şu:

Brezilya’da son 34 yılda ilk defa bir seçilmiş cumhurbaşkanı girdiği ikinci seçimi kaybetti.

Şimdi, seçim kaybeden her popülist liderin yaptığını yapıyor:

Mızıkçılık…

Üstelik askeri de arkasına almış.

Generallerden de “Darbe yaparız” sesleri yükseliyor.

Ama seçim sonucu bu…

POPÜLİST LİDERLERİN ALTIN ÇAĞI KAPANIYOR MU?

Şimdi tartışılan şu:

2000’li yıllar, dünyanın birçok ülkesinde popülist, otoriter liderlerin yükseliş dönemi oldu.

Acaba, dünyanın en büyük nüfuslu demokrasilerinden biri olan Brezilya’daki sonuç, “popülizmin yükselişinin sonu” olabilir mi?

Söylemek için çok erken.

Ancak şimdiden söyleyebileceğim bir şey var.

Lula seçimi çok az bir farkla kazandı.

Onun aldığı oy yüzde 50,9.

Popülist rakibininki ise yüzde 49,1.

Yani arada sadece yüzde 1,8 fark var.

Bu da Brezilya halkının tam ortadan ikiye bölündüğünü gösteriyor.

YÜZDE 1,8 FARK SARAYDAKİ MELEKLERİ KOVMAYA YETER Mİ?

Şimdi bu kadar küçük farkla iktidara gelen solcu bir başkan, çok büyük yetkilerle ülkeyi yönetecek.

Seçimi kaybeden Bolsonaro’nun eşi koyu bir dindar.

Veya öyle geçiniyor.

Seçim kampanyası sırasında Lula’ya ve eşine birçok iftira atıldı.

İktidara gealirse, "Kiliseleri kapatacak” bile dedi.

Lula’nın eşini, “wodoo ayini” yani “büyücülük” yapmakla suçladı.

Ayrıca o Cumhurbaşkanı iken Cumhurbaşkanlığı Sarayını, “şeytanların”, “iblisin” ele geçirdiğini, onlar gelince sarayı şeytanın hakimiyetinden kurtarıp, meleklerin emrine verdiklerini anlattı.

Tutmadı…

Yani kiliseleri ahıra, Sarayı iblisin yuvasına çevirdiler iftirası tutmadı.

BİR “VİRADA” ZAFERİNİN SINIRLARI TAM NEDİR?

Ancak, sorun bitmedi.

Brezilya futbol dilinde şöyle bir kavram var:

“Virada…”

Hani Türkiye’de daha çok milli maçlardan sonra söylediğimiz “yenilsek de şerefimizle yenildik ama ezilmedik” gibi bir söz.

Hatta popülist bir lider, o şahane demagojisi ile “galip sayılırız biz bu yolda” bile diyebilir.

Unutmayalım, Hitler’den beri çok iyi biliyoruz ki, popülist yalancılığın ve saptırmanın sınırı yoktur.

Yani Lula kazandı ama, başında bir “virada” sorunu var.

Ayrıca parlamentoda çoğunluğa sahip değil.

BİR GÜN HER YENİLMİŞ POPÜLİST BAŞKAN KENDİ YARATTIĞI ÇARPIK ‘MİLLİ İRADEYİ’ TADACAK

Ama Lula’nın da elinde avantaj var.

Popülist başkanlar son 10 yılda bütün dünyada çok kötü siyasi ve sosyal içtihatlar yarattı.

Yüzde 1-2’lik farklarla ele geçirdikleri koltuklarda sanki yüzde 100’le gelmiş gibi anormal ve keyfi yetkileri kullandılar.

Bir çoğunda demokratik kurumları, medyayı, muhalefeti yok ettiler.

Yani böyle çok kötü “siyasi içtihatlar” yarattılar.

Ve bunu hep “milli irade” dedikleri, oy çoğunluğuna bağladılar.

Milli irade dedikleri, sandık sonucunun, onlara sadece 4-5 yıl ülkeyi, anayasa ve kanunların belirlediği sınırlar içinde yönetme hakkı verdiğini unuttular, ülkelerini babalarının çiftliği gibi yönettiler.

Ellerindeki büyük güç onlara sonsuz bir kudret gibi göründü.

O kudretle, hakim ve savcıları kendilerine bağlayıp, eski Cumhurbaşkanı'nı hapise attırdılar.

POPÜLİSTİN YERİNE GELENLER RÖVANŞİZMLE SINAVDA

Ama şimdi aynı güç Lula’nın eline geçti.

Bolsonaro hakkında COVİD ihmalkarlığı ve vurdumduymazlığı dahil öyle ağır ithamlar var ki.

1 Ocak’ta görevi devrettiği an, üzerindeki dokunulmazlık zırhı da kalkıyor.

700 bin insanın hayatı hiç de öyle basit bir suçlama değil…

Peki Lula ne yapacak?

Şu psikolojiyi en iyi, 580 gün hapiste yatan Lula biliyor olmalı.

Rövanşist duygular, rövanşizmi; kan davası kan davasını getiriyor.

Bence Türkiye açısından da ilgiyle izlenecek bir süreç başlıyor Brezilya’da.

“Post, otoriter popülizm dönemi yönetimi…”