Başkası olma kendin ol, böyle çok daha güzelsin

Kişisel tarihimin hatrı sayılır bir bölümü hatalar yapmakla, bir kısmı hata yaptığımı farketmekle, bir kısmı hatalarımın sonucuna katlanmakla, sonlara doğru bir kısmı ise bu hatalardan ders çıkarmakla geçti.

Yine aynı kişisel tarihimde yaklaşık 678 kez başka bir insan olmaya karar verdim. Bunun 678'i başarısızlikla sonuçlandı.

İlk kez başka bir insan olmaya 6 yaşındayken karar verdim. Annelerinin makyaj malzemelerini araklayıp arka bahçede gizlice buluşmak konusunda örgütlediğim arkadaşlarım tarafından gammazlanınca, kendim olmanın başıma çok işler açacağına kanaat getirdim.

Ergenlikte artik ciddi biri olup hiç gülmemeye, (Bu hayat ne kötü modu evet), 20'lerde çok gülüp koca bulmaya, 25'lerde çok çalışıp kariyer yapmaya çalıştım. Neye dönüşmeye çalıştıysam, kime benzemeye niyetlendiysem olmadı. Sonunda bu sürekli başkalaşım geçirme hali bumerang olup geri döndü, taaa en başa, çocukluguma dönerek nihayet buldu.

Onu da bana kendi çocuğum hatırlattı. Hatalı olmayı, kusurlu olmayı, elmanın kurtlusunun, domatesin yamuğunun makbul olduğu bir çağda ruhta sükûnetin ancak kendinle barışarak yakalanabileceğini öğretti.

Kızımla ağzımız açık anlamsız anlamsız abidik gubidik sesler çıkarırken geldi aklıma bunlar. Kaş göz arasında o beni büyütüyor. Sırada şarkı saatimiz var.

BAŞKASI OLMA KENDİN OL, BÖYLE ÇOK DAHA GÜZELSİN...