İlişkiyi yürüten erkek midir kadın mı?

Erkeğin 'sahip çıktığı' ilişki mezara kadar gider mi gerçekten? Diyelim ki kadın olarak bir tanışma yoluna girdiniz bir süre ilişkinin heyecanıyla güzel gitti ama sonra işler istediğiniz gibi gitmedi heyecanınızın sevgiye dönüşmediğini fark ettiniz ama erkek çok çabalıyor, sevmediğiniz bir ilişkide kalabilir misiniz?

O zaman erkek istediği kadar çabalasın tabiri caizse ‘sahip çıksın’ o ilişkinin noktalanması kaçınılmaz bir gerçek oluyor. Ya da bir başka örnek yine bir ilişki içerisindesiniz bu sefer uzun bir ilişki ama duygularınızın bittiğini fark ettiniz, sırf erkek çabalıyor diye yine o ilişkiyi devam ettiremezsiniz.

Tam tersi için de geçerli. Biz bu cümle kalıbından yola çıktık ama bir ilişkide eğer iki tarafta çabalamıyorsa ya da sevgisi yeterli gelmiyorsa o ilişkinin tek taraflı çabayla bir noktaya varması imkansızdır. Tek taraftan çekilen kürek kayığı sadece kendi etrafında döndürür. Ve fakat bu cümleyi, yüzde 100 olmamakla birlikte belirli bir noktaya kadar destekleyecek argümanlar da mevcut.

Öncelikle bu kanıya nereden varıldığını düşünmekle başlayalım. Yani ilişki iki kişi ile yaşanan bir durumken, neden bunun yürütme sorumluluğu erkeğe yüklendi? Bunun en kuvvetli sebebi bana göre erkeklerin kadınlara göre daha soğukkanlı olması ve ilişkiyi mantık çerçevesinde ilerletebilmesi, bir sorun olduğunda gemileri yakmadan önce zaman vermesi ve ‘prenses’ değilse de çabalayabilmesi.

Kadınlar içinse aynı durum geçerli değil çünkü bizler fevri davranabilen, ilişki içerisinde herhangi bir olumsuzlukla karşılaştığımızda bunu mantık çerçevesinde değil de duygusal olarak değerlendiren, kırılan varlıklarız. Buradan yola çıkarak bir ilişkinin ilerleyebilmesinin ilk ve en önemli sebebi iki tarafında birbirini seviyor olmasıyken, bir sebebi de erkeğin ilişkiyi yürütmeye çaba göstermesi olabilir.