İş Kanunu ile belirlenmiş ‘ara dinlenme’ çalışma süresine göre değişir. Günlük çalışma süresi 4 saat veya daha kısa olan işçilere 15 dakika, 4 saat - 7.5 saat olan işçilere 30 dakika, 7.5 saatten fazla işçilere 60 dakika ara dinlenmesi verilmesi gerekir. Burada amaç, bu sürede yemek yeme, çay içme, dinlenme gibi ihtiyaçların giderilmesidir.
Ara dinlenmeleri çalışma süresinden sayılmaz, dolayısıyla, işçi ücret almaz. Ara dinlenmesi kullandırılmaksızın işçi çalıştırılırsa bu süre artık çalışma süresi olarak sayılır. Yargıtay’a göre; “Bu süre işçiye dinlenme zamanı olarak tanınmamışsa, işçinin normal ücretinin ödenmesi gerekir. Bu sürenin haftalık 45 saati aşan kısmını oluşturması halinde ise, zamlı ücret ödenmelidir.”
Oynama yapılır mı?
İşçi veya işverenler trafik yoğunluğunun olduğu saatleri dikkate alarak, evlerinde daha fazla vakit geçirmek amacıyla işe, ara dinlenmesi kadar geç gelmeyi veya işten ara dinlenmesi kadar erken çıkmayı düşünebilirler.
Yargıtay’a göre de; ”Ara dinlenme süresinin, işe, ara dinlenme süresi kadar geç başlama veya aynı süreyle erken bırakma şeklinde kullandırılması doğru olmaz. Ara dinlenme süresinin günlük çalışma içinde belli bir zamanda amaca uygun şekilde kullandırılması gerekir.”
KESİNTİSİZ KULLANMALI
Ara dinlenme süreleri kural olarak aralıksız olarak kullandırılır. Bu süreler, iklim, mevsim, o yerdeki gelenekler ve işin niteliği göz önünde tutularak sözleşmeler ile aralı olarak kullandırılabilir. Fakat aralı kullandırmanın istisnai olduğu ve işçinin temel ihtiyaçlarını karşılamak için asgari bir sürenin yine de aralıksız kullandırılması gerektiği gözden kaçırılmamalıdır.
Ara dinlenmesinin ne zaman kullandırılacağını tespit etme hakkı işverendedir. Yargıtay bu hususu işverenin yönetim hakkı kapsamında değerlendirmektedir. Buna göre; “... bunun kullanılacağı zamanı belirlemek işverenin yönetim hakkıyla ilgilidir. İşçilerin tamamı aynı anda ara dinlenme zamanını kullanılabileceği gibi, belli bir plan dahilinde sırayla kullanmaları da mümkündür.”
YARGITAY NE DİYOR?
İşçinin 11 saatin üzerinde çalıştırılması hukuka aykırıdır. Ne var ki çalışma yaşamında sıklıkla karşılaşılan bir durum olduğundan, işçinin korunması amacıyla Yargıtay tarafından sonuç bağlanmıştır. Yargıtay’a göre; “günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir.
Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanunu’nun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68’inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (on bir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir”
PARA CEZASI VAR
Ara dinlenmesi uygulanmaması halinde 2809 TL idari para cezası uygulanabilecektir. Çalışanlara ara dinlenmesinin eksik kullandırılması halinde bu süre fazla çalışma olarak kabul edilebileceğinden çalışanın ücretinin eksik ödenmesine ilişkin yaptırımlar da doğabilecektir. Ayrıca işçi ara dinlenmesini eksik kullandığını öne sürerek iş sözleşmesini haklı nedenle feshedebilecektir.
İŞYERİNDE KALABİLİR, DIŞARIYA ÇIKABİLİR
İşçi, ara dinlenme saatinde tamamen serbesttir. İşe hazır bir şekilde beklemesi halinde ara dinlenmesinin kullanıldığından bahsedilemeyecektir. İşçi ara dinlenmesini işyeri içinde ya da dışında geçirebilir. İşyerinde geçirmesi ve bu süre içinde çalışmaya devam etmesi durumunda ara dinlenmesi verilmemiş sayılır. Ancak işçi işyerinde kalsa bile, ara dinlenmesi süresini serbestçe kullandıysa, bu süre içinde çalışmaya hazır bekletilmediyse ara dinlenmesini kullanmış sayılacaktır. Bu durumda ara dinlenmesi için ücret ödenmesi gerekmeyecektir.