"Utanarak" yazıyorum!
Sözün bittiği yerdeyiz... Ne yazsam ki? Tarif etmekte zorlandığım duygularımı nasıl kâğıda dökebilirim acaba?
O kapkara 6 Şubat gecesi… Tüm Türkiye’nin unutmak istediği o gün... Binlerce masum canı alan o gün… Nasıl unutulabilir ki?
Gözyaşlarıyla, çaresizlikle izliyoruz deprem bölgesinde yaşananları. Kendi kendimi yiyorum ne yapsam diye. Biliyorum bu günler de geçecek ama biz bu psikolojiden nasıl kurtulacağız?
Dostlarım, tanıdıklarımın kayıp haberleri arka arkaya geliyor. Bir dostumun evladı Adıyaman’da halen enkaz altında... Ardı ardına gelen, “Buraya yardım lazım” mesajları... Çok zor günlerden geçiyor güzel ülkem. 85 milyon omuz omuza, el ele dayanışıyor. Herkes karınca kararınca yardım etmek için kendini parçalıyor. İşte biz buyuz. Tek yüreğiz.
Unutamayacağım görüntüler geliyor bölgeden. Enkaz altında kalan kızının elini bırakmayan babayı, hemen hemen her gün didiştiğimiz Yunanistan’dan gelen yardım ekiplerinin vefası, “Hepimiz Türk’üz” mesajları, o feryatları nasıl unutabilirim. Dost-düşman kötü günlerde belli olur denir ya…
BİR PARÇA EKMEK MÜCADELESİ
Çok zorlanıyorum bu hafta köşemi yazarken. İçim çok dolu. Bir yandan fedakarlıklara ağlarken diğer yandan polis kıyafeti giyip yardım malzemelerini çalan aşağılık yaratıkları görünce delirecek gibi oluyorum. Bunlar insan olamaz. Bunun cezasının öyle ağır olması lazım ki vicdanlarımız biraz olsun soğusun. Yoksa hayatını kaybeden binlerce masum insana ve yaralılara ihanet etmiş oluruz.
Çaresizliği iliklerimize kadar hissettiğimiz günlerdeyiz. Çok sevdiğim bir dostumun İskenderun’daki yaşlı anne babasına bir parça ekmek göndermek istedim. İki gündür açlardı… Saatlerce süren telefon trafiği. Çok sevdiğim bir Emniyet Müdürü ağabeyimden yardım istedim. Cevabı beni hem ağlattı hem de utandırdı; “Dünden beri yemek yemedim.” Maalesef ekmek bulamadık. Sağ olsunlar polis dostlarım akşam saatlerinde bisküvi ve meyve suyu bulup götürmüşler. Allah onlardan razı olsun.
Ezeli, ebedi rekabet de yok artık. Sadece Türkiye var. Tek renk var. Galatasaray, Fenerbahçe, Beşiktaş, Trabzonspor ve tüm takımlarımız tek yürek. Renklerin kardeşliği bu...
ACİL İHTİYAÇ LİSTESİ
En önemli konu yardımların doğru dağıtılması. Herkes bir şeyler yapmak istiyor, bu da gördüğüm kadarıyla dağınıklığa yol açıyor. Yardımlar hedeflenen yerlere ulaşmazsa bir önemi kalmayacak. Lütfen devlet kurumları veya STK’larla koordine halinde ulaşımı sağlayalım.
Her dakika bölgeyle irtibat halindeyim. Şu an gıda, ilaç, tıbbi malzeme konusu çözüldü. En önemli ihtiyaç mobil tuvalet, ısınma (mazot, jeneratör, kaliteli elektrik ısıtıcı vesaire) ve hijyen ürünleri (ıslak mendil, peçete, çöp torbası, el dezenfektanı ve kadın pedi) acil gereken malzemeler. Lütfen bu noktaya odaklanalım. #85MilyonTekYürek
